Forum Wolnych od Alkoholu

Maciejka

Klara a skad wiesz, ze trudniej?

Klara

aja

No właśnie moje obserwacje są podobne do tego co pisze Klara.

I z jednej strony zwykle czuje, że już nie jestem aż tak wplątana w tamto bagienko
a z drugiej widzę, że niewiele brakuje żeby taplać się znów

bo przecież żal patrzyć. Na prawdę moja dzienna afirmacja zaczyna brzmieć- nie zajmuj się naprawianiem świata, naprawiaj siebie

Jutro mam seminarium- trzymajcie kciuki, mam sporob zrobione, oby ten frustrat nie powiedział, że mu się nie podoba i że mam wszystko zaczynać od nowa cczxc

Liczę, że puści to co już mam i będę mogła brać się za kolejne etapy pracy

Klara

Kami

Maciejka

Maciejka

Do poczytania i podumania , pasuje do tego tematu tez;
https://www.facebook.com/...1011408931852:0

OSSA

Maciejka

OSSA

Maciejka

Widzisz Ossa tu chodzi o troche inną sytuację; Mamy kolezanke , ktora coś tam ze sobą robi ale jej mama uważa, ze nie potrzebuje pomocy i swoje żale ceduje na dorosła corkę a ona z kolei czuje się tym przytłoczona. To jest podobna sytuacja jaka ja mialam kilka lat wczesniej. Byłam po terapii ale krótko, u mnie sama terapia dla współuzaleznonych to było za mało. To było jak ja okreslalam wtedy wyczyszczenie ganku na błysk i spacerowanie po przedpokoju z pozamykanymi drzwiami. Konsultowałam to z terapeutka i ona powiedziala że tak to wygląda. Dopiero później miałam te drzwi pootwierać i uporządkowac to co tam za nimi było. Ale nie o tym . Wtedy po tej terapii wprawdzie ja byłam stabilna ale na chwiejnych nogach i tatus uważal , ze jest po staremu tzn, może sobie dalej na mnie wylewac swoje żale i smutki a ja go mam wspierac i słuchać i to brac na siebie. Czułam sie podobnie jak koleżanka dosłownie chorowałam, jak tam jeździłam to 2 tygodnie byłam chora coś w podobie do depresji , jak dzwonil to chodziłam z tym pare dni wypompowana i w końcu powiedziałam NIE . Tato ja nie chce zebys mi sie zalił. Ja mogłam coś z tym zrobic to Ty tez mozesz. Nie chce tego słuchać, nie jestem workiem na Twoje śmieci.

Tato jak to tato obraził sie śmiertelnie i stwierdził , ze mi na tej terapii to w głowie poprzewracali ale workiem na śmieci byc przestałam i chorować tez przestałam. Teraz jak czasem zdarzy mi sie słuchac podobnych żalow w wykonaniu kogoś z rodzinki to po mnie to spływa, ne mój cyrk nie moje małpy, Ty sobie mów a zdrów.

OSSA

Maciejka

Ja też nie wiem co czuje dziecko alkoholika i tez podzieliłam się swoim doświadczeniem , pamiętam co ja czułam w podobnie emocjonalnie sytuacji.

aja

OSSA właśnie- to bym określiła drugim końcem tego samego kija
pije, więc jest wyłączony z życia rodziny (chociaż jest w samym środku) - przestaje pić i jest wyłączony bo wpada w "zachwyt" nad swoim niepiciem
oczywiście to tak w wielkim uproszczeniu.

Ja przeżyłam rodzinny najazd. Kilka dni z życia. Poczułam się całkowicie zdeptana psychicznie. Dopiero wczoraj jakoś się ogarnęłam i wróciłam do życia. Niestety ciężko mi teraz się będzie wyrobić z nauką do egzaminów przez te kilka dni przestoju.

Ruszyłam trochę z ankietą do pracy mgr. Będę poszukiwać osób-kobiet, które są współuzależnione a nie podjęły jeszcze leczenia. Jeśli ktoś chciałby pomóc i wypełnić ankietę, albo zna kogoś takiego i mógłby go poprosić o jej wypełnienie to dajcie znać będę wdzięczna.